कापसे भाऊ जन्मदिवस विशेष

-
                   

त्या गायतोंडे या वाटत असेल तो भगवान वगैरे आहे म्हणून पण आमच्या साठी एकच 'सर्वशक्तीशाली एकमात्र भगवान'. 😂
दयानंद कॉलेजचे दोन आणि इंजिनीरिंगच्या चार वर्षाचा सोबती; 'द कापसे भाऊ' उर्फ वैभव कापसे. माझे मित्र मला भेटले की पहिला प्रश्न विचारतात 'काय म्हणतात मग कापसे भाऊ?', 'कापसे भाऊ कुठं आहेत?' जवळपास माझे सगळे मित्र त्याला ओळखतात. तर एवढं प्रसिद्ध व्यक्तिमत्व आमच्या सोबत सहा सात वर्षे राहीलं याचा अभिमान बाळगायलाच हवा ना..! भाऊ बद्दल ठळक सांगायचं म्हणजे तो तुम्हाला कधीच कशासाठी नाही म्हणत नाही. बाहेर कुठे फिरायला, चित्रपट पाहायला, रात्री नाश्त्याला, काहीही मदत असो तो नाही कधीच म्हणणार नाही. एकदम सौज्वळ, निरागस, सुशील, साधं, सभ्य, निस्वार्थ हे त्याच्या स्वभावाचे केंद्रबिंदू.

आकरावीत दयानंद कॉलेजला भेट झाली. लातुरातली आमची टोळी, कधी कॉलेज बुडवणं, जन्नत(कॉलेज पार्किंग) मध्ये बसणं, area ५१, अभ्यास (कधी कधी), शिकवणी वर्ग, मार्केट यार्ड रोड, ट्युशन area, कित्येक प्रसंग आठवणी माझ्या स्मृतीत आजतागत ताजे आहेत. बारावी काढली, पास झालो.  ठरलेलं अगोदरच पुढील शिक्षण पुण्यात. आम्हाला वेगळे वेगळे कॉलेज भेटले. भाऊ अभियांत्रिकीचे(😂) प्रथम वर्ष घरी राहायचे. एखाद्या रविवारी आम्हाला दर्शन द्यायला यायचे. घरी बसून कंटाळा किंवा आमचा विरह सहन न झाल्यामुळे तृतीय वर्षा पासून आमच्या सोबत राहायला येऊन आम्हाला धन्य करून टाकलं.

पुण्यातलं जन्नत आमचं वेगळं विश्व. हे जन्नत म्हणजे आमचा पुण्यातील फ्लॅट. याचा संदर्भ दयानंद कॉलेजची पार्किंगशी जोडला तो आम्हीच. जन्नतचा दरारा होता बरं सगळीकडे. फिरणं, टवाळक्या करणं, अभ्यास, कधी रुसवे,  फुगवे, भांडण, हसी, मजाक, चेष्टा सगळं सगळं अनुभवलं. न ठरवता केलेले ट्रीपचे नियोजन असो की चित्रपटाला जायचं असो माघार नाहीच. अभियांत्रिकीच्या शेवटी शेवटी जरी ते फ्लॅट वर कमी रहात असले तरी गप्पांचे केंद्रबिंदू तेच. आमचं भविष्यात काही झालं नाही तरी त्यांचा आशीर्वाद असल्यामुळे आम्ही निवांत आहोत. सालं PA म्हणून जरी ठेवला तरी मोक्कार कमाई होईल असं मला मनापासून वाटतं.


आम्ही नेहमी त्याची चेष्टा करतो. अपमान नाही. त्याचा मऊसूत स्वभाव आम्हाला जोडून ठेवतो. खूप मित्र भेटली, पण तुझ्यासारखा तू एकटाच. सगळेच सोबत आहोत, राहू.  अशा आमच्या एकदम 'ब्रँड', दैवत, क्रीम स्टोन टाइप व्यक्तिमत्वाला वाढदिवसाच्या खूप खूप शुभेच्छा.
लब्यु भावड्या.
- अनिकेत पाटील





 


 Starbucks ला कॉफी वगैरे




Popular posts from this blog

माझे, आमचे, सर्वांचे राजन खान

-
Image
ज्यांनी आपली संपूर्ण हयात लिहिण्यात, वाचण्यात, बोलण्यात, उपक्रम घेण्यात घालवली त्यांच्याबद्दल माझ्यासारखा काहीच न लिहिणारा माणूस लिहितोय... १/८/२०१६ रोजी राजन खान आमच्या कॉलेजवर व्याख्यान देण्यासाठी आले होते. ते नाव प्रथमच ऐकत होतो. पण जसंजसं व्याख्यान पुढे सरकत होतं, कळत होतं की हा माणूस माझ्या आयुष्यातून काय जाणार नाही. माझं वाचन त्या काळात कमी होतं, पण चळवळीतले काही मित्र होते. पुरोगामी विचार, विज्ञाननिष्ठा, बुद्धिप्रामाण्यता याबद्दल जागरूक होतो. पण सर जे बोलत होते ते काहीतरी वेगळंच होतं. अगोदर कधी न ऐकलेलं असं. ते म्हणाले मी 'माणूस' आहे. मी हसलो. पुढे ते 'माणूस'बद्दल जे सांगत राहिले, मग मात्र हरवून गेलो. ते करुणेचं, समाज शांत, सुखी, भेदरहित करण्याचं बोलत होते. त्यांच्या बोलण्यातून अक्षर मानव बद्दल माहिती मिळाली. मनापासून आवडलं ते काम. पुणे कार्यकारिणीच्या बैठकीला हजेरी लावली. पुढे अक्षर मानवमध्ये सक्रिय सहभाग नोंदवू लागलो.
संपूर्ण लेख >>>

पीयूष मिश्रा: उन्मादी ते जिंदादील via इन्कलाबी

-
Image
 'एक बगल मे चांद होगा, एक बगल मे रोटीया' या अगोदर बऱ्याच वेळा ऐकलेलं हे गाणं. पण यावेळेस नकळतपणे या गाण्याच्या शब्दरचनेकडे लक्ष गेलं. ते एकदमच भावलं. गीतकार, गायक शोधायला लागलो. नाव शोधले दोन, सापडलं एकच पियूष मिश्रा. हा तर तोच Image is everything, everything is image (Rockstar) वाला. हा गीतं लिहितो, गातो, अभिनय करतो, दिग्दर्शन करतो, कथा(स्क्रिप्ट) लिहितो, गीत दिग्दर्शन करतो. भन्नाट आहे की हा माणूस!
संपूर्ण लेख >>>